در دومین روز از اردیبهشت سال 1315 در شهر کویری یزد دیده به جهان گشود. دیپلم ریاضی‌اش را سال 1335 از دبیرستان ایرانشهر یزد گرفت. در همان سال با قبولی در رشته الکترومکانیک به دانشکده فنی دانشگاه تهران راه یافت؛ اما پس از گذشت چند ماه از ادامه تحصیل در این رشته منصرف شد. سال 1336 با قبولی در رشته ریاضی دانشسرای عالی (دانشگاه تربیت معلم فعلی)‌ به آنجا رفت و سال 1339 با کسب رتبه اول موفق به اخذ درجه کارشناسی شد. وی سال 1340 با گرفتن بورسیه تحصیلی از وزارت فرهنگ وقت برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت. درجه کارشناسی ارشد ریاضی را سال 1342 از دانشگاه ایالتی میشیگان گرفت و به عنوان عضو در 2 جامعه متشکل از دانشجویان نخبه ریاضی انتخاب شد. دکتر بهزاد پس از اخذ درجه دکتری ریاضی در سال 1344 یک سال در دانشگاه ایالتی وین با سمت استادیار به تدریس و تحقیق پرداخت. سال 1345 به ایران بازگشت و به دانشگاه شیراز رفت. در همان سال نخستین دوره کارشناسی ارشد ریاضی در ایران تشکیل شد. وی سال 1346 به مقام دانشیاری ارتقا یافت و سال 1347 به آمریکا رفت و ضمن تدریس و تحقیق کتاب Introduction to Theory of Graphs را با همکاری یک استاد آمریکایی تالیف کرد. وی سال 1348 بار دیگر عزم وطن کرد و به عنوان دانشیار یک سال در دانشگاه شیراز و یک سال در دانشگاه شهید بهشتی به کار مشغول شد. سپس برای تدریس، تحقیق و سرپرستی دانشکده ریاضی به دانشگاه صنعتی شریف منتقل شد و دوره کارشناسی ارشد ریاضی آن دانشگاه را تاسیس کرد. او پس از 2 سال فعالیت در اولین روز مهر سال 1352 به عنوان نخستین عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف به مقام استاد تمامی ارتقا یافت. وی همچنین سال 1350 با همکاری سایر اعضای هیات موسس، انجمن ریاضی ایران را بنیان نهاد و به مدت 4 سال به عنوان منشی (رئیس)‌ این انجمن، فعالیت‌های متعدد و ماندگاری را پایه‌گذاری کرد. سال 1353 با استفاده از مرخصی مطالعاتی به عنوان بورسیه ارشد فولبرایت به آمریکا رفت و با پشتیبانی مالی فرهنگستان ملی علوم آمریکا به تحقیقات خود ادامه داد. سال 1354 به ایران بازگشت و پس از یک سال خدمت مجدد در دانشگاه صنعتی شریف به دانشگاهی منتقل شد که دانشگاه مازندران امروزی براساس آن شکل گرفته است. در این دانشگاه تازه‌ تاسیس به عنوان قائم‌مقام (معاون آموزشی، پژوهشی و دانشجویی)‌ ضمن همکاری با دانشگاه‌هاروارد آمریکا در زمینه‌های فیزیک، شیمی، ریاضی و مردم‌شناسی دوره‌های دکتری ایجاد کرد. به این ترتیب سال 1356 برای نخستین بار در ایران عده‌ای دانشجو برای تحصیل در دوره‌های دکتری این 4 رشته پذیرفته شدند. دکتر بهزاد سال 1355 به عنوان اولین رئیس بخش علوم پایه شورای پژوهش‌های علمی کشور انتخاب شد و برای اشاعه پژوهش در شاخه‌های علوم پایه برنامه‌ریزی کرد. در همین سال به عنوان یکی از 16 عضو هیات موسس فرهنگستان علوم ایران برگزیده شد و با رای متفق اعضا، مسوولیت دبیرکلی این فرهنگستان را به عهده گرفت. کتاب Graphs and Digraphs تالیف دکتر بهزاد و 2 استاد آمریکایی در سال 1357 چاپ و منتشر شد. وی از اول فروردین سال 1361 به افتخار بازنشستگی نائل شد و‌ در 75 سالگی همچنان چابک به تولید ریاضیات و اشاعه آن مشغول است. سایر افتخارات و جوایز علمی استاد‌* ـ استاد نمونه دانشگاه شهید بهشتی در سال 1376 ـ برگزیده انجمن ریاضی ایران در سال‌های 1373، 1382 و 1384 ـ استاد برگزیده سومین دوره چهره‌های ماندگار در رشته ریاضی ‌‌ـ ‌عضو وابسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی‌ ایران 1388‌‌ـ‌1383 ‌‌ـ‌ عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی‌ ایران از 1388 ‌‌ـ ‌عضو افتخاری انیستیتو ترکیبات وکاربردها ‌‌ـ ‌عضو سابق هیات تحریریه ژورنال گراف تئوری چاپ آمریکا ‌‌ـ‌ دارنده عدد اردیشی یک ‌‌ـ‌ عضو هیات موسس انجمن ترویج علم ایران ‌‌ـ‌ عضو هیات موسس بنیاد پیشبرد علم وفناوری در ایران ‌‌ـ‌ عضویت در چند انجمن علمی‌داخلی و خارجی دیگر ‌‌ـ‌ واضع گراف‌های کلی و انگاره عدد رنگی کلی که قدمتی نزدیک به نیم قرن دارد و به عنوان یکی از مسائل باز وکلاسیک ریاضیات مطرح است. ‌‌ـ‌